De laatste keer dat ik jullie op de hoogte bracht stond mij een nieuw hoofdstuk te wachten, ik ging er vanaf nu helemaal alleen voorstaan. Hitchhiken uit Townsville was vrij makkelijk, ik werd een paar keer opgepikt en het was elke keer een goede rit.

Uiteindelijk besloot ik naar Airlie Beach te gaan; één van de zoveel stranddorpjes waar elke backpacker met te veel geld naartoe gaat, om daar nog meer geld uit te geven aan een stomme tour en alcohol. Punt is, veel backpackers zeggen dat ze reizen, wat ze enkel doen is een tour boeken voor 2000 dollar waar ze elke dag al weten wat ze gaan doen, wat ze gaan eten en waar ze gaan slapen. Niet mijn manier, maar hey, as long as they are happy.

In ieder geval, daar aangekomen en niet wetende wat te doen zie ik op Facebook dat Oli en Jamie ook in Airlie zijn. Ook kwam Lettika, een Nederlandse dame eerder al ontmoet in Townsville, nog eens naar Airlie diezelfde dag. Wat een gezelligheid om al die warme mensen weer om me heen te hebben. Toch moet ik nog even zeggen dat ik Gwyn wel mis, prachtige dame en echt een goede vriendin.

Zeilen
In Airlie Beach was het slapen op het strand, veel feesten en een makkelijk leven leiden. Ik kwam dagelijks aan mijn voedsel door soms letterlijk uit de prullenbak te eten of naar winkels te gaan en daar vragen naar het eten dat ze toch weggooien. Na een paar dagen kwam Jack ook nog eens terug van Cairns, aangezien die daar ontslagen was van zijn job. Ik heb hier uiteindelijk vijf dagen gezeten en besloot om de dag na Australië – Oranje (wat was dit een slechte wedstrijd trouwens) eens te vertrekken. De tijd begon hier inmiddels al te dringen, er waren drie kleine weken over. De dag dat ik vertrok was ik nog over met Jack en Oli, aangezien Jamie eerder vertrokken was voor wat werk. Vanaf hier gaat het echte feest beginnen…

Zondag opstaan met een dikke kater, denken dat je om 7 uur ’s ochtends de eerste bent die vertrekt uit Airlie, moet je bij de supermarkt nog twee uur wachten voordat die opengaat. Ondertussen kwamen Jack en Oli ook daarheen, dus was het uiteindelijk iedereen die op dezelfde tijd vertrok. Plan voor de dag was Rockhampton, zo’n 600 km naar het zuiden. Als eerste bij de supermarkt weggelopen werd ik snel opgepikt door een Duitse gast die me een paar km verder bracht. Altijd chill die kleine ritjes met een goede lach.

Terwijl Oliver mij passeert in een sportwagen met een middelvinger en een dikke grijns uit het raam (we maakte er een competitie van, wie als eerste in de volgende stad is, dus vandaar die reacties), is er een paar minuten later een auto die stopt met Jack achterin. Vraag was of ik met hen wilde zeilen van Mackay naar Brisbane, als crew. Eerste reactie was; twee Duitse homo’s die een grapje willen maken? In het begin moeilijk te begrijpen, maar uiteindelijk kreeg ik het plaatje.

Was een Deense gast die de hele wereld heeft over gezeild, Jan, en een man die amper thuis hoeft te werken om zijn geld binnen te krijgen (garages verhuren in Sydney, gouden handel), Neil. Deze gasten hadden elkaar niet lang geleden ontmoet en blijkbaar klikte het erg goed. Neil woonde met zijn familie in Sydney en Jan reist over de wereld. Doel van Neil, de eigenaar van de boot, was om de boot weer veilig thuis te brengen naar Sydney. Hier kon hij Jan zijn ervaring erg goed voor gebruiken, aangezien hij in feiten ook nog een pupil is. Zeilen kan erg lang duren, zeker in de nacht. Daarvoor konden ze wel wat meer crewmembers gebruiken, goed voor de lach en verdeelt het werk weer een beetje. Perfect; zeilen, gratis eten en accommodatie en vooral een superstoere nieuwe ervaringen.

Ik kan er weinig meer over zeggen. Verse vis elke dag, niet zeeziek (helaas had Jack er wel erg veel last van), nieuwe inspiraties (volgende reis misschien maar zeilen naar Zuid-Amerika?) en een verhaal dat weinig anderen maar ooit hebben gehad. Dit was by far my best hitch ever en een mooi verhaal. 

Uiteindelijk zijn we met de boot enkel aangekomen in Rockhampton, aangezien het te slecht weer was om direct door te gaan naar Brisbane. Ik besloot eraf te stappen om snel mijn laatste week af te sluiten in Byron Bay, waar Sydney zat. Na drie dagen hitchhiken, waar ik de eerste avond bij wat Mindil Crew people heb geslapen, was mijn tweede hitchhikedag te gek. Ik ga niet extreem uitleggen hoe en wat, te veel tekst, maar zie dit:

Dag 2:
– Man, vrouw en kindje van 3; man geeft gratis wiet en een goede lach
– Schotse gast die in OZ wil wonen en veel heeft gereisd; mooie gesprekken tijdens de rit.
– Vrouw van 40 jaar pikte me op en zette me af in Brisbane.
– Barbie in het kwadraat, leek niet erg slim, ze was 27 haar, ik kwam haar op een busstation om 11 uur ’s avonds in het midden van Brisbane tegen, ze was op weg naar het zuiden heerlijk gelachen met haar, hitchhiken samen, bussen genomen en na uiteindelijk een half uur gewacht te hebben op ons eindstation, ze was vergeten waarom we hier waren, in haar auto gesprongen. Niet zomaar een auto, een sportwagen waar we met 180 over de highway reden, ik was aan het sturen, want ze was te druk met SMS’en en bellen. I survived, laten we het daar op houden. Ze bracht me all the way to the Goldcoast, wat me erg veel moeite heeft gekost.
-Koppel begin 30; midden in de nacht me nog oppikken om me naar Surfers Paradise te brengen, gratis rum cola in de auto.

Deze nacht heb ik alleen op het strand van Surfers Paradise geslapen, met een dikke grijns op mijn kop. Wat een geniale dag hitchhiking was dit. Deze dag was filmwaardig. Als je me gezien zou hebben…

Dag 3:
– Drie hippies; fuck. Nooit meer. Pure wiet met hasj, te stoned.
– Wie?; Zie ’drie hippie’s. 

EN DAN AANGEKOMEN IN BYRON BAY! Het stadje waar Sydney al veel te lang zit, lullo. Maar hij heeft gelijk, het is er genieten. Supermooie mensen hier. We hebben Kai, van onze eerste roadtrip 11 maanden geleden, weer ontmoet en zo zijn er nog een paar anderen. Sjaakie kunnen we ons nog wel herinneren? Erg lachen dus en kan Sydney wel begrijpen. Chilled out here. Heb mooie dagen gehad, mooie feesten. 

Vier dagen en ik verlaat OZ. Is maar goed ook, want ik begin langzamerhand het geld uit te geven dat ik voor Azië had gespaard. Jullie horen van me! Heb trouwens geen foto’s, want geen camera. Ga in Thailand wellicht voor één kijken.

All the love.