Hiep hoi, aanbeland in Darwin. Weer een tijdje van reizen achter de rug, waar we allemaal prachtige dingen gedaan en gezien hebben, as usual. Voorlopig was dit voor Sydney en mij de laatste roadtrip samen. Na 7 maanden gaan onze wegen (voorlopig) scheiden. Ahhhhh…

Maar niet getreurd, we hebben dit allemaal in liefde en harmonie besloten. Geen onheil, geen ruzie, maar een goed gesprek waarin we allebei ongeveer dezelfde mening hebben. Na 7 mooie maanden is het tijd om onze eigen weg op te gaan.

Zo wil ik vanuit Darwin – wanneer de auto verkocht is º direct naar Bali voor een kleine vakantie, om daarna liftend door te gaan naar Uluru (liefste met zo’n truck die 10 wagens erachter heeft), om vervolgens mijn weg te vinden richting Cairns waar ik echt eens moet gaan werken. Vakantie is trouwens hard nodig, het reizen maakt je moe (denk eens aan elke nacht in de auto slapen, al die dingen die je moet zien en doen en natuurlijk het geen ritme hebben (ahh guttie guttie, we hebben ‘t zo zwaar)).

Aangezien het in Bali allemaal enorm goedkoop schijnt te zijn, komt me dat goed uit. Ik zie uit naar de cocktails op een wit strand terwijl ik gemasseerd wordt. Sydney daarentegen wil eerst gaan werken voordat hij zijn weg richting Bali vindt, of zelfs skipt en eerder naar Azië gaat. Maar plannen wanneer je reist zijn geen plannen, alles verandert constant, dus wie weet waar we over een week zitten. Daarbij zullen Sydney en ik elkaar nog genoeg zien, aangezien we ongeveer dezelfde dingen willen zien. Zie het dus meer als alleen niet 24 uur op elkaars lip zitten en zonder auto.

De roadtrip
Any way, any how.. van Broome, mijn lievelingsbestemming, tot Darwin, de plakkerige bestemming waar je niet in de zee kan zwemmen door de krokodillen en jellyfish (en het dan toch doen hè), is weer veel gebeurd. We hebben deze reis geen andere backpackers meegenomen, niet wetende of we nog ergens wilde stoppen voor werk. We hebben daarentegen samen gereisd met twee Belgen, Bjorn en Nick, en een Engels koppel, Robbie en Jess. Zo gingen we laat op de dinsdagmiddag met drie witte stationwagons vanuit Broome op weg naar Darwin.

Het leuke van het Engelse koppel was dat we ze pas net hadden leren kennen voordat ze besloten mee te gaan. Zo is Cable Beach. Je bent een backpacker, slaapt op het strand, deelt al het eten en drinken dat je hebt en je bent vrienden. Mooie tijden, mooie dingen. Zo hadden we voor ons vertrok nog een crêpeavond, waarin met name Bjorn de pannenkoeken voor zo’n 30 man maakte. Cable Beach had ook de sfeer zolang je maar ’s avonds een flesje wijn hebt en wat eten, is het prima. Overdag is het niks anders dan beetje voetballen, surfen, zwemmen, slapen, kaarten; oftewel relaxen. Perfecte leven dus. Niet te vergelijken met welk hostel ik ook gezeten heb; heerlijk.

Helaas hebben we Abo toure waar ik vorige keer over vertelde niet meer gedaan, dit vanwege het er niet zijn van de man die het organiseert.. zuuurrr. Wel heeft Syd nog gereden op kamelen tijdens één van de mooiste sunsets in de wereld. Hipper dan hop en het leverde mooie plaatjes op.

Zoet water
De eerste stopplek op de trip was Derby, een stadje waar weinig te doen is. Eigenlijk niks zelfs. Wat je vooral ziet in de stadjes tussen Broome en Darwin zijn aboriginals die dronken zijn. Verdrietig, erg verdrietig. Maar ok, door met ’t verhaal..

Elke avond was het op zoek gaan naar een restarea waar we een kampvuur konden maken. We hebben veel gorges en watervallen bezocht en zijn in Kununaru (ligt in het midden tussen Broome en Darwin) op zoek gegaan naar werk. Toen ik vanuit Broome vertrok keek ik nog eens op mijn Australische rekening, slik, 35 dollar over. Het werd dus echt tijd om te gaan werken. In Kununaru zijn veel plukplekken, wat voor een backpacker de beste manier is om je geld te verdienen. Echter waren we niet de enige die dit dachten, waardoor je met 200 ander backpackers vecht om één baantje.

Forget it, we go up to Darwin and we will see from there. Robbie daarentegen had wel zijn baantje gevonden, helaas namen we hier dan ook afscheid van dit Engelse koppel. Als timmerman kon hij ergens aan de slag; op zulke momenten erg jammer dat ik geen specifiek vak heb.

Vanuit Kununura was het tot Darwin hetzelfde verhaaltje. Slapen op ziekmooie plekjes, elke avond een fles wijn met een kampvuur er doorheen jagen en overal zwemmen in zoet water. Dat terwijl ons verteld werd in Broome dat we nergens tussen daar en Darwin konden zwemmen vanwege de krokodillen en andere gevaarlijke beesten. Zoetwaterkrokodillen bijten echter niet snel, en als ze je al bijten, ze eten je niet in één keer op. Voor de salty’s moet je uitkijken, maar die zitten, let op, normaal gesproken alleen in zoutwater. Je overleeft het dus wel, zeggen de Australiërs. Dit terwijl ze zelf een paar keer net van de dood zijn ontkomen en al met tientallen krokodillen hebben geworsteld. Lekkere mensen die Australiërs hè.. In ieder geval, lekker veel gezwommen en weer mooie dingen gezien.

Van watervallen springen die 30 meter hoog zijn (geloof me, je tikkertje gaat dan wel even sneller kloppen als je daar boven staat), kampvuur elke avond, veel rode wijn (goed Nederlands bier ga ik hier echt elke dag meer waarderen) gedronken en lekker genieten van de natuur. Toch ben ik blij dat ik in Darwin ben beland, want zoals ik al zei, het reizen maakt je soms moe. Ik zie uit naar een tijdje een vast ritme hebben, lekker werken, een koelkast hebben waardoor je ’s ochtends wat kaas en ham op je brood kan doen met een glas melk ernaast. Ook zou een bed fijn zijn, een echt bed. Tja, ik ben een beetje verwend. Nee, zonder grappen; het strandleven en gedoe is mooi, maar om m’n laatste maanden in OZ zo uit te zitten, zie ik niet zitten.

Darwin
Darwin is weer een totaal andere stad dan Perth, Sydney, Melbourne of Adelaide. Je kan hier niet in de zee zwemmen vanwege de krokodillen, en dat is echt misselijkmakend. Dan zie je de zee lekker rustig klotsen met palmbomen op het strand, terwijl je loopt te zweten van een paar meter lopen, maar je kan niet zwemmen. Maar het heeft wel weer de Mindil Markt, één van de grootste in OZ en erg gezellig elke zondag en donderdagavond. Op zich heeft Darwin haar charme als stad wel, ondanks het snikhete weer. Tevens is heel Cable Beach verhuist naar hier, dus de sfeer van toen is er nog.

Ondertussen hebben we vanuit Darwin ook weer een superstoere trip gedaan. Afgelopen weekend waren we naar Litchfield NP gegaan waar een hippiefestival gedoe was, wij natuurlijk heengaan met groepje van 30. Echt superrrrrrrstrak. Oke, ik heb veel gemist door de alcohol en andere verdovende middelen, maar van wat ik heb meegekregen was het echt superrrrrstrak. Heerlijk zon hippie leven! Daarna was het tijd om met onze auto de laatste, echt laatste, trip te doen. Kakadu NP, World Heritage blabla park. Staat dus hoog in het vaandel. En zo was het ook. We gingen samen met Tjebbe en Jelle en Celine, die we eerder tijdens de westcoast al duizenden keren hebben ontmoet. Superleuke mensen weer. Later zijn we tijdens de trip nog twee Duitse dames tegengekomen die ook wel wilde meereizen, en tot zover klikt het erg goed.

Kakadu itself is het ook waard. Niet zoals Lichtfield overal watervallen waar je als een klein kind kan zwemmen en kutten, maar hier meer aboriginalart en geschiedenis. Erg stoer, zeker wanneer je er een beetje geïnteresseerd in bent. In ieder geval vond ik het een mooi park wat het haar titel waard is!

De auto staat te koop en we will see what is gonna happen now. Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get… En met die woorden sluit ik dit verhaaltje weer af. Was allemaal weer superleuk en superstoer en superdit en superdat! I tell it like it is!

Voor vragen kan je me altijd mailen of bellen, voel je vrij!
Groeten uit OZ, nog maar een 5 kleine maanden (of kies ik ervoor om nog 6 maanden eraan vast te plakken, who knows…?).