Voordat ik over mijn afgelopen weken en mijn huidige tijd in Perth ga vertellen, snel terug naar Albany waar we vorige keer waren gebleven.

Albany, Albany? Wat was het ook alweer? Een shithole.. zo kan ik het wel noemen. Het enige goede hier is dat de alcohol erg goedkoop is. We waren er op een zaterdagavond en je verwacht dan uit te gaan met wat mensen.. Well, I didnt think so. Er is weinig te doen en ik vroeg me af waar het leven gebleven was die er eerder die middag wel hing.

Tarzan
Uiteindelijk hebben we wel een heerlijke avond gehad met een Franse gast, een Amerikaan en een Duitser. Na wat biertjes zaten we opeens in ’t busje van de Fransman en ik heb daar tranen gelachen. Dingen die je niet na kan vertellen, waar je bij moet zijn. Zal jullie de details ook besparen.

De volgende dag stond ‘Valley of the Giants’ op het programma. Gaat m’n 8 dollar entreegeld.. shit, reall shit! Leuk hoor al die hoge bomen, maar niet echt speciaal. Later zijn we naar een boom in de buurt gegaan die je kon beklimmen, gratis. Dat was dan weer echt gruweeeelijk! Adrenaline stroomt wel even door je adertjes heen wanneer je zo’n 73 meter boven de grond staat en als Tarzan boven alle andere bomen staat te schreeuwen. Was hip, erg hip!

Vanaf daar tot Perth hebben we nog wat andere dingen bezocht, maar niet veel speciaals. Mooie stranden, wijngaarden.. het begint een beetje allemaal hetzelfde te worden, helaas. Het speciale is er nu wel vanaf. Maar niet getreurd, we hebben nog veel dingen te zien die we nog niet hiervoor gezien hebben! Ik kijk uit naar krokodillen, whalesharks, natuurlijk Uluru en nog veeeeeel meer!

Aangekomen in Perth staan ons wat oude bekende uit Sydney te wachten. Robbert, Suzie, Stephanie en Lena. We hebben een erg gezellige tijd gehad met elkaar, ik in particular met Suzie (staat nergens een foto hier van ons, omdat we er geen hebben). Een erg leuke dame en helaas moest ze, net zoals de anderen, na een kleine week snel weer door naar Sydney voor andere reisplannen.

Eindelijk een dame in het verhaal, en dat na 5 maanden. Ik hoop niet dat het erg triest overkomt, maar denk je even in ons in: je bent constant aan het reizen, een goede band opbouwen is daarom lastig.. iedereen reist constant door. Of jijzelf, of zij. Daarbij is het ook nog eens zo dat wij 19 jaar zijn, terwijl gemiddeld iedereen en zeker de dames zo’n drie/vier jaar ouder zijn!

Wenkbrauwen waxen
Het leven nu in Perth staat een beetje op een laag pitje. Het is erg lastig om werk te vinden. De enige echte reden die ons hier nog vasthoudt is de autoregistratie. Deze loopt 3 mei af en we moeten alles vanuit WA (West-Australië) regelen, terwijl de auto geregistreerd staat in NSW (New South Wales). Het leuke van Australië is dat al die staten niet als één land samen (willen) werken, waardoor het allemaal erg moei- en langzaam gaat. Ook zitten we in een hostel, slapen en betalen er niet, maar leven er wel, waar iedereen gemiddeld 25 jaar is. Het zijn allemaal echt superleuke mensen, mooie avonden uit en erg veel lachen, maar het zou fijn om wat meer mensen van dezelfde leeftijd om je heen te hebben. Het is makkelijker om met hen een hechtere band op te bouwen dan met die oude garde.

Een mooi verhaaltje wat ik niet kan weglaten gaat over Pete, een Ierse gast die zijn Duitse vriendin achterna wil gaan in Azië. Het probleem is alleen dat hij daar geld voor nodig heeft, zoals elke backpacker. Na eerder de week zijn wenkbrauwen voor 50 dollar te hebben afgeschoren, was het afgelopen vrijdag tijd om al zijn borsthaar te verwijderen. Dit doormiddel van wax… Ik kan me niet indenken dat het echt veel pijn doet, maar aan zijn reactie te zien was het wel zo. De filmpjes en foto’s geven aan hoe mooi het voor ons was. Goede gasten in het hostel met dus wel veel humor! Helaas is het zo dat twee derde hiervan donderdag vertrekt, vraag me af hoe het hier dan zal zijn. Waarschijnlijk hebben we dan de keuken, tvroom en de tuin voor ons alleen!

Nu zitten we dus in Perth te wachten op van alles. Morgen een screening van de auto, of die nog goed genoeg is voor de nieuwe registratie. Daarna zeker nog een tijdje wachten tot, en we veel geld eraan kwijt zijn, tot het helemaal met die verdomde auto geregeld is. We will see! We overleven het wel.. 

Mensen, mensen, mensen… een lang stukje weer met hier en daar wat geschiedenis, wat gevoel en wat feitjes. We will survive!