We zijn anderhalve week onderweg, hebben al zo’n 800 kilometer gereden en hebben van alles meegemaakt. De laatste keer dat ik een blog schreef, was een paar dagen voor mijn verjaardag, een paar dagen voor de aankondiging dat we naar The Blue Mountains zouden gaan. In de tussentijd is er alweer veel gebeurd. 

Verjaardag
Als eerste wil ik iedereen bedanken die mij gefeliciteerd heeft met mijn verjaardag. Het was mijn eerste verjaardag zonder familie en vrienden, op Sydney en de mensen die ik hier heb ontmoet na natuurlijk. Je hebt in je leven scenario’s die je niet wil meemaken, rond half 1 ’s nachts 5 december maakte ik zo’n scenario mee. Wat het precies was zal ik jullie besparen, en dat is misschien voor mezelf ook het beste. In ieder geval lag ik rond 2 uur ’s nachts in mijn bed en heb ik het geplande avondje uitgaan even gelaten voor wat het was.

Wat ik me van de avond kan herinneren is dat ik een taart kreeg met 22 jaar erop. Waarom 22? Aangezien wij de jongeren hier zijn en dat niet op alle fronten altijd even goed uitkomt, heb ik tegen velen na een tijdje met een knipoog verteld dat ik 22 jaar werd.

De volgende dag was het opstaan met een kater om vervolgens de auto in te pakken om richting The Blue Mountains te gaan. Eerlijk gezegd hadden we weinig zin om te vertrekken uit Sydney, het leven is daar goed. We hebben er veel leuke mensen ontmoet, elke avond was het gezellig en we hadden alle vrijheid. Aan de andere kant is het ook weer zo dat nu het echte reizen ging beginnen, en uiteindelijk zijn we daarvoor gekomen. Of deels daarvoor… in ieder geval niet om eeuwig in Sydney te blijven.

Normaal gesproken ben je in zo’n twee uur bij The Blue Mountains, wij deden er vier uur over. Daar aangekomen was het op zoek naar de welbekende Three Sisters. Prachtig, vooral de rust die er heerst. Dankzij de verrekijker, bedankt hiervoor vrienden, hadden we ook nog eens een perfecte view. Leuk al dit culturele natuur gedoe, het begon al donker te worden en moesten nog een plek zoeken om te kunnen slapen. Tevens was het nog steeds mijn verjaardag, en wat doe je dan? Je gaat midden op een berg staan, waar je minimaal bereik hebt met de buitenwereld en echt in de middle of nowhere bent. Het was er heerlijk. 

Newcastle
De dag erop was het weer goed, na een waterval bezocht te hebben in nog steeds het blauwe bergen gebied, wilde we terug richting de kust. In Australië hebben we alle tijd, we kunnen gaan waar we willen en hebben geen haast. Uiteindelijk vertrokken we laat in de middag en zouden we er nog een dagje extra over doen om in het welbekende plekje Newcastle te komen. Tenminste, dat was het plan, want we gingen slapen in de bergen en werden wakker aan de kust.

Hoe? Het was de beste spot tot nu toe om te slapen, zie de foto’s alleen al. We waren alleen echt geïsoleerd van de buitenwereld, een noodoproep was niet mogelijk. Toen we rond elf uur wilde gaan slapen, net in de auto lagen, stopte er een witte auto achter ons. De persoon of personen erin konden we niet zien, het was vreemd. In het pikdonker een auto die stopt, zonder daarna nog een lichtje aan te doen of even uit te stappen. We besloten om te vertrekken, Syd achter het stuur en ik naar buiten om alle spullen die daar nog lagen bij elkaar te pakken. Met de adrenaline die we hierdoor kregen besloten we om direct door te rijden naar Newcastle.

Ondertussen zijn we nog steeds in Newcastle en is het hier best saai. Weinig backpackers, weinig te beleven en nog met weinig mensen gepraat. Daarvoor is een hostel dan wel weer geweldig, je ontmoet er veel mensen waar je direct een band mee hebt, het backpackgevoel. Whatever that may be… We zitten een beetje aan een leeg strand, ben goed verbrand trouwens, en gaan naar natuurreservaten. We zitten dan ook aan te twijfelen wat we nu moeten gaan doen, weg hier en terug richting Sydney, meer richting Cairns of hier op zoek gaan naar mensen? Het is lastig, want met kerst en oud en nieuw willen we niet alleen zijn, maar waar ontmoet je de meeste mensen waar je deze dagen mee kan vieren? Het komt goed, we vinden onze weg wel.

Voor zover weer een stukje van mijn kant! Heb je trouwens vragen, over de auto, over het leven, over het uitgaan, over de foto’s, over wat we eten, over wat dan ook… Stel ze hier en wellicht beantwoorden we ze ooit, wanneer we wat rustiger achter de computer kunnen zitten met onbeperkt internet.

Gegroet vanuit Newcastle!