Het was moeilijker dan verwacht om te vertrekken uit Nederland. De eerste stappen op de boot – de boot die mij naar het havenstadje Harwich in Engeland zou brengen – waren emotioneel.

Deze keer alleen, geen Sydney of iemand anders om de ervaringen mee te delen. Deze keer beter realiseren wat voor moois ik qua vrienden en familie achterlaat. Deze keer geen idee hebben wanneer ik terugkom. Deze keer het avontuur in stappen zonder plan. Alleen keuzes maken kan makkelijker zijn, maar ik heb ook ondervonden dat het veel moeilijker kan zijn.

In Harwich aangekomen, waar ik zowat anaal gecontroleerd werd door de douane op verboden middelen, besloot ik na lang twijfelen om door te gaan naar London.

London: een prachtige stad, enorm toeristisch, maar de terechte hoofdstad van Engeland. De eerste nacht die ik hier doorbracht is vrij uniek. Aangekomen rond een uur of elf ’s avonds besloot ik niet op zoek te gaan naar een hostel of iets dergelijks. In plaats daarvan dwaalde ik door het hartje van de stad, op zoek naar een vredig zacht stukje gras. Dit vond ik tussen drie semi-wolkenkrabbers. Die eerste nacht heeft me, tussen alle sirenes en andere verschrikkelijk denkbare geluiden, goed gedaan: moet en voldoening voor deze reis wist ik eruit te putten.

Schotland
Eén van de redenen dat ik besloot om naar Engeland te gaan, is voor het weerzien van oude vrienden en bekende van mijn vorige reis. In London kwam Ross vanuit Leeds langs, ook was Paul uit Eindhoven hier. Het is goed om mensen na zo’n lange tijd weer te zien, oude verhalen op te halen en als het even kan ook een gesprek over vandaag de dag te hebben. Elke keer dat ik iemand na een lange tijd en in een totaal verschillende situatie zie is het altijd weer spannend. Een soort van ‘vriendschapstest’ zou ik het noemen.

London heb ik na vijf heerlijke dagen ingeruild voor Sheffield. Hier bezocht ik oud collega Charlee. Leuke stad, geen toerisme, goede tijd gehad en bij toeval een goed gratis festival meegepakt. Manchester was de tussenstop voordat ik naar Schotland zou vertrekken. De tweede grootste stad van Engeland was zover de beste stad, al zal dit vooral komen door de nacht uit. In Manchester hangt er een heerlijke grote-stads-sfeer, maar los daarvan kon ik er weinig eigens in vinden. Het heeft weinig eigen motief, zoals steden als London, Newcastle, Liverpool en Edinburgh dit wel hebben. 

Ik moet ook toegeven dat ik erg snakte naar de Schotse mentaliteit. Losser, makkelijker, opener. Het werd tijd om mijn weg te vinden naar het zuiden van Schotland: Castle Douglas, Kirkcudbright en omstreken.

Terugkomen op het weerzien van oude bekende. Mijn eerste bezoek in Schotland was bij Jamie, iemand waar ik een lange tijd mee heb gereisd in Australië. Vanaf het moment dat ik hem weer zag was het als vanouds, goed. Romantisch he? Hij is iemand die ik af en toe kan vermoorden, en daarom ook zo waardeer. Jamie heeft samen met Emma, iemand die ik ook heb leren kennen in OZ, een eigen caravan. Niet verkeerd. Ik heb er een heerlijke week gehad. Ook hier was er een festival aan de gang, waar ik tevens voor gewerkt heb. Mijn eigen bar runnen, onder het mom dat de baas mij als één van de weinige vertrouwde met het geld. Mooi compliment en een goede manier om iedereen in omstreken te leren (her)kennen.

De mensen hier zijn overigens erg verschillend. Enerzijds heel erg conservatief, voornamelijk de oudere generatie, en aan de andere kant veel jongeren die zichzelf omschrijven als hippies. Ik zeg ‘veredelde hippies’ die te veel snakken naar drugs en er veel te ver in gaan. En met ver meen ik ook echt veel te ver. Het is bijzonder om te zien hoeveel de Schotse mentaliteit afwijkt met de Nederlandse. Hier veel opener qua seks, drugs en feesten. Maar daarom ook veel minder beschermend, en ik geloof niet dat dit altijd even beter is. 

Fany, ook vrij vaak genoemd in mijn vorige reisverhalen, kwam langs in Castle Douglas voor haar UK trip. Zij is ook zo iemand die ik na een lange tijd weer zie en de band meteen weer goed is. Intussen hebben we elkaar al in vijf verschillende landen ontmoet; dat zegt toch ook wel wat.

Aberdeen
Het werd tijd om door te reizen, al was het met pijn in mijn hart. Mijn lift, Claire’s vader, stond op me te wachten in Glasgow om me naar Aberdeen te brengen, de andere kant van Schotland. Claire, ook een oud-collega van me, was de volgende persoon die ik ging opzoeken. Ik keek erg naar uit om haar weer te zien en om naar een stad te gaan waar ik werkelijk niks van wist.

Aberdeen vind ik geen geweldige stad, al zeg ik dat misschien verkeerd. Ongetwijfeld kun je er prettig wonen. Je hebt er alles wat je nodig hebt, het is economisch en schoon, het is een echte Britse stad. Je kan er precies dezelfde dingen krijgen als elke andere stad, dezelfde winkels en bibliotheken, dezelfde recreatiemogelijkheden, dezelfde telefooncellen, dezelfde parkbanken, dezelfde pubs en ga zo maar door. Mede daarom werd er door Claire en mij een roadtrip naar Loch Ness georganiseerd.

Kamperen, wijn, water, zon, maar geen monster! Voordat ik naar Loch Ness ging geloofde ik absoluut niet in het monster. Dat is nog steeds zo. Al moet ik toegeven dat ik niet zo’n verschrikkelijk groot Loch had verwacht. Verbluffend de schoonheid ervan. Het was goed om weer te kamperen, om groen om me heen te hebben. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en genoten van alle toeristen. Daarvoor reis ik toch voornamelijk…

Glasgow
Al is dat niet helemaal waar, want na een korte terugkeer in Aberdeen werd het tijd om liftend mijn weg te vinden naar de hoofdstad Edinburgh. Eerlijk gezegd wist ik niks van deze stad, voordat ik Schotland betrad wist ik niet eens dat het de hoofdstad was. Dat kan liggen aan mijn geografische kwaliteiten. Of door het feit dat uit Glasgow alle grote voetbalteams komen. Any any, wat een unieke stad. Wat een prachtige stad.

Ik heb er weinig woorden voor, maar het gevoel hier is magistraal. Ik heb veel grote steden mogen bezoeken, I know I am blessed, maar deze stad… Een stad die alles bezit. Uren heb ik er rondgelopen met plezier. Er is overal iets te doen, te bezichtigen. Dit komt mede door het festival wat aan de gang is. Het grootste festival in de wereld, van muziek tot voornamelijk komedie. Ik heb onder andere mogen genieten van Hans Teeuwen. Zo verschrikkelijk Nederlands ben ik dan ook, dat ik dan daar naartoe ga. Nationalist. 

De slaapplaats in Edinburgh was bij vrienden van Jamie. Erg handig om zo’n groot netwerk te hebben, en ook veel gezelliger. Ja, Edinburgh krijgt van mij een ruime voldoende!

Edinburgh en dan nog een dag Glasgow. Weer een vriend van Jamie waar ik kan slapen voordat ik mijn vlucht naar Spanje ga pakken. Het wordt tijd om naar Spanje te gaan, aangezien Sunsplash (grootste Reggae festival in Europa) op het punt staat om te beginnen. Ik heb ook belachelijk veel zin in full time zon en het slapen op stranden zonder enig kans van regen. Deze reis ga ik samen aan met Fany, zelfde vlucht, maar ook hier zal ik weer veel oude bekende zien. Onder andere Olivier.. Ik kan niet wachten.

Ik had niet verwacht om verhalen te gaan schrijven, maar hier is er dan toch één. De zon inspireerde mij terwijl ik daar op een bank met mijn notitieboekje in mijn handen zat, turend vanuit het kasteel over Edinburgh.

Liefde vanuit Schotland!